Ένας Κρητικός που έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομά του εδώ και πάρα πολλά χρόνια με την έρευνα για περιστατικά εμφανίσεων Αγνώστου Ταυτότητος Ιπτάμενων Αντικειμένων (ΑΤΙΑ) ή για όσους προτιμούν τα ξενικά αρχικά UFΟ (Unidentified Flying Objects). Ο Σωκράτης Αικατερινίδης κατάγεται από το Λασίθι και η εμμονή του να αποδείξει ότι πραγματικά «η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω» τον έχει κατατάξει στους πλέον έγκυρους Έλληνες ερευνητές του τομέα, μαζί με τους Γιώργο Μπαλάνο και Θανάση Πουρναρόπουλο. Αυτός είναι και ο λόγος που δύσκολα αποδέχεται προτάσεις να μιλήσει στα ΜΜΕ, άνοιξε όμως διάπλατα τις πόρτες «στο περιοδικό της πατρίδας του», όπως μας είπε χαρακτηριστικά. Ασχολείται με τη μελέτη των ΑΤΙΑ από το 1969, ενώ την περίοδο 1981 – 1982 ήταν εκδότης του περιοδικού «UFO – Αστρική Επαφή». Οι έρευνές του τον έχουν οδηγήσει σε πολλά σημεία της χώρας απ’ όπου έχει συλλέξει πληροφορίες και μαρτυρίες. Οι «ΣΤΙΓΜΕΣ» τον επισκέφθηκαν και μοιράστηκαν μαζί του το περιεχόμενο της ερευνητικής του δραστηριότητας σε μια εκ βαθέων συνέντευξη (...)
Η αναφορά μου στην Κρήτη θα ξεκινήσει από τα πανάρχαια χρόνια τότε που την αποκαλούσαν Τελχινία. Όπως αναφέρει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (Ιστορική Βιβλιοθήκη, Ε.55.1), οι Τελχίνες είχαν έλθει στην Ρόδο από την Κρήτη και σύντομα αποίκησαν όλο το νησιώτικο σύμπλεγμα του Αιγαίου. Όμως ο Κρητικός πολιτισμός ήταν πολύ ανώτερος από αυτόν που παρουσιάζουν οι αρχαιολόγοι ή άλλοι συναρμόδιοι και παραθέτω αμέσως παρακάτω ένα μέρος από τα στοιχεία που νομίζω ότι τεκμηριώνουν αυτή την άποψη μου.
Στην Κνωσό, οι δυτικές αποθήκες, όπως τις αποκαλούν οι αρχαιολόγοι, είναι πολύ στενοί παράλληλοι χώροι που έχουν πολύ χονδρά τοιχώματα ανάμεσα τους και στο δάπεδο τους είναι σχετικά μικρές πέτρινες κρύπτες, τις οποίες οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι ήταν αποθήκες τροφίμων. Όμως αυτή η άποψη νομίζω ότι δεν ευσταθεί, γιατί αυτές οι πέτρινες κρύπτες εσωτερικά τους έχουν ένα δεύτερο τοίχωμα, το οποίο είναι από μόλυβδο. Όμως όπως γνωρίζουμε σήμερα, ο μόλυβδος χρησιμοποιείται για προστασία από την επικίνδυνη ακτινοβολία σε χώρες όπου αποθηκεύονται ραδιενεργά υλικά και ακόμα και οι άνθρωποι που εισέρχονται σε αυτούς τους χώρους ντύνονται με μολύβδινες στολές. Η άποψη αυτή, ότι στην αρχαία Κρήτη ήταν γνωστή η πυρηνική ενέργεια παρουσιάζεται από τον Ιταλό ερευνητή Πήτερ Κολόζιμο που στο βιβλίο του «Αστρική Οδύσσεια» αναφέρει ότι: «Υπάρχει επίσης ένας «δρόμος ουρανίου» από την Κορνουάλη ως την Κρήτη. Μη με ρωτήσετε τι μπορεί να έκαναν οι Κρητικοί με τον ουράνιο, διότι δεν έχω την παραμικρή ιδέα».
Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι στην αρχαία Κρήτη υπήρξε το ρομπότ Τάλως, το οποίο δεν ήταν μύθος, αλλά μια πραγματική οντότητα, που ακόμα και σήμερα
αδυνατούν να κατασκευάσουν οι επιστήμονες.
Όμως όταν ο Μίνωας θέσπισε σαν σύμβολο εκείνης της εποχής τα κέρατα του ταύρου τα οποία μας παραπέμπουν σε αρνητική θεότητα, προσέλκυσε σταδιακά αρνητικές
δυνάμεις και ενέργειες με αποτέλεσμα να καταστραφεί αυτός ο «θαυματουργός» πολιτισμός όχι από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, αλλά από την διαχείριση της πυρηνικής ενέργειας για αρνητικούς σκοπούς.
Από περιστατικά που έχω στο αρχείο μου και αφορούν την Κρήτη θεωρώ ότι το πιο σημαντικό, είναι το περιστατικό που αφορά ένα ΑΤΥΑ (Αγνωστης Ταυτότητας Υποβρύχιο Αντικείμενο), για τα οποία ελάχιστες αναφορές υπάρχουν απ’ όλη την Ελλάδα. Αυτό το περιστατικό έγινε στις 29/12/1984 στο Μύρτος Ιεράπετρας. Όταν πληροφορήθηκα αυτό το γεγονός αμέσως μετέβηκα στο Μύρτος και από τις μαρτυρίες των κατοίκων που συνάντησα και συζήτησα παραθέτω τις δύο πιο σημαντικές.
Όπως μου είπε ο κ. Μανώλης Γιωτάκης: «Εγώ άκουσα ότι έπεσε ένα αεροπλάνο στην ακροθαλασσιά και είδα καπνούς. Δεν ξέρω αν ήταν μόνο καπνός ή και νερά μαζί. Πέρασε όμως αρκετή ώρα και δεν ήρθαν άλλα αεροπλάνα, όπως θα συνέβαινε αν ήταν αεροπλάνο, για να αρχίσουν τις έρευνες. Τότε εγώ σκέφθηκα ότι ήταν πύραυλος, από κάποια βάση που υπάρχει κοντά, που έφυγε από την πορεία του και έπεσε σε απόσταση τρία μίλια περίπου από το Μυρτό. Βρήκαμε την απόσταση παίρνοντας ως μονάδα μέτρησης το νησί που βρίσκεται απέναντι από το χωριό μας, που είναι 9 μίλια. Το χωρίσαμε δια του τρία, και είδαμε, όπως είπα προηγουμένως, ότι ήταν τρία μίλια νοτιοδυτικά περίπου η στήλη του καπνού ή οτιδήποτε άλλο ήταν αυτό. Σημειωτέον ότι ο καιρός ήταν άσχημος και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Το ίδιο βράδυ η τηλεόραση ανέφερε το γεγονός, εγώ δεν το άκουσα και είπε και μερικές κουβέντες ο πρόεδρος του χωριού, ο οποίος βρισκόταν στην ακροθαλασσιά όταν αυτό έπεφτε. Η στήλη που δημιουργήθηκε από την πτώση του αντικειμένου, όπως υπολογίστηκε ήταν αρκετά ψηλή και έφτανε περίπου τα 200 μέτρα. Την άλλη μέρα ήρθε το λιμενικό για έρευνα, η οποία ήταν σύντομη και χωρίς θετικά αποτελέσματα, λόγω του άσχημου καιρού που επικρατούσε στην περιοχή».
Ένας άλλος μάρτυρας, ο κ. Γιώργος Δασκαλάκης είπε: «Πήγαινα στον κήπο μου λίγο πιο έξω από το χωριό, και τότε άκουσα μερικά παιδιά να φωνάζουν ότι έπεσε ένα
αεροπλάνο κοντά στο χωριό. Κοιτάζω και βλέπω ένα κόκκινο «πράγμα» αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω αν ήταν αεροπλάνο όπως φώναζαν τα παιδιά ή κάτι άλλο. Από αυτό το «πράγμα» έβγαιναν καπνοί και στο μέσο ήταν κόκκινο. Όταν έπεσε στη θάλασσα, δημιούργησε μία στήλη, ύψους περίπου 200 μέτρων η οποία διαλύθηκε μετά από μία ώρα περίπου.
Το στοιχείο που μας παρέχει την πραγματική φύση αυτού του αντικειμένου, είναι ότι η πτώση αυτού του αντικειμένου προκάλεσε πίδακα ύψους 200 μέτρων, του οποίου μάλιστα το νερό ήταν ζεστό. Είναι προφανές ότι η πτώση ενός αεροπλάνου ιδιωτικού ή ακόμα κι η απίθανη πτώση πυραύλου δεν μπορούσε να προκαλέσει τον παραπάνω πίδακα και να ζεσταθεί αυτόματα και το νερό. Αυτό το γεγονός μπορεί να προκληθεί μόνο από ένα ισχυρό μηχάνημα το οποίο είναι στάσιμο στο συγκεκριμένο σημείο και δουλεύει με όλη την έντασή του.
Στην Κνωσό, οι δυτικές αποθήκες, όπως τις αποκαλούν οι αρχαιολόγοι, είναι πολύ στενοί παράλληλοι χώροι που έχουν πολύ χονδρά τοιχώματα ανάμεσα τους και στο δάπεδο τους είναι σχετικά μικρές πέτρινες κρύπτες, τις οποίες οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι ήταν αποθήκες τροφίμων. Όμως αυτή η άποψη νομίζω ότι δεν ευσταθεί, γιατί αυτές οι πέτρινες κρύπτες εσωτερικά τους έχουν ένα δεύτερο τοίχωμα, το οποίο είναι από μόλυβδο. Όμως όπως γνωρίζουμε σήμερα, ο μόλυβδος χρησιμοποιείται για προστασία από την επικίνδυνη ακτινοβολία σε χώρες όπου αποθηκεύονται ραδιενεργά υλικά και ακόμα και οι άνθρωποι που εισέρχονται σε αυτούς τους χώρους ντύνονται με μολύβδινες στολές. Η άποψη αυτή, ότι στην αρχαία Κρήτη ήταν γνωστή η πυρηνική ενέργεια παρουσιάζεται από τον Ιταλό ερευνητή Πήτερ Κολόζιμο που στο βιβλίο του «Αστρική Οδύσσεια» αναφέρει ότι: «Υπάρχει επίσης ένας «δρόμος ουρανίου» από την Κορνουάλη ως την Κρήτη. Μη με ρωτήσετε τι μπορεί να έκαναν οι Κρητικοί με τον ουράνιο, διότι δεν έχω την παραμικρή ιδέα».
Και βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι στην αρχαία Κρήτη υπήρξε το ρομπότ Τάλως, το οποίο δεν ήταν μύθος, αλλά μια πραγματική οντότητα, που ακόμα και σήμερα
αδυνατούν να κατασκευάσουν οι επιστήμονες.
Όμως όταν ο Μίνωας θέσπισε σαν σύμβολο εκείνης της εποχής τα κέρατα του ταύρου τα οποία μας παραπέμπουν σε αρνητική θεότητα, προσέλκυσε σταδιακά αρνητικές
δυνάμεις και ενέργειες με αποτέλεσμα να καταστραφεί αυτός ο «θαυματουργός» πολιτισμός όχι από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, αλλά από την διαχείριση της πυρηνικής ενέργειας για αρνητικούς σκοπούς.
Από περιστατικά που έχω στο αρχείο μου και αφορούν την Κρήτη θεωρώ ότι το πιο σημαντικό, είναι το περιστατικό που αφορά ένα ΑΤΥΑ (Αγνωστης Ταυτότητας Υποβρύχιο Αντικείμενο), για τα οποία ελάχιστες αναφορές υπάρχουν απ’ όλη την Ελλάδα. Αυτό το περιστατικό έγινε στις 29/12/1984 στο Μύρτος Ιεράπετρας. Όταν πληροφορήθηκα αυτό το γεγονός αμέσως μετέβηκα στο Μύρτος και από τις μαρτυρίες των κατοίκων που συνάντησα και συζήτησα παραθέτω τις δύο πιο σημαντικές.
Όπως μου είπε ο κ. Μανώλης Γιωτάκης: «Εγώ άκουσα ότι έπεσε ένα αεροπλάνο στην ακροθαλασσιά και είδα καπνούς. Δεν ξέρω αν ήταν μόνο καπνός ή και νερά μαζί. Πέρασε όμως αρκετή ώρα και δεν ήρθαν άλλα αεροπλάνα, όπως θα συνέβαινε αν ήταν αεροπλάνο, για να αρχίσουν τις έρευνες. Τότε εγώ σκέφθηκα ότι ήταν πύραυλος, από κάποια βάση που υπάρχει κοντά, που έφυγε από την πορεία του και έπεσε σε απόσταση τρία μίλια περίπου από το Μυρτό. Βρήκαμε την απόσταση παίρνοντας ως μονάδα μέτρησης το νησί που βρίσκεται απέναντι από το χωριό μας, που είναι 9 μίλια. Το χωρίσαμε δια του τρία, και είδαμε, όπως είπα προηγουμένως, ότι ήταν τρία μίλια νοτιοδυτικά περίπου η στήλη του καπνού ή οτιδήποτε άλλο ήταν αυτό. Σημειωτέον ότι ο καιρός ήταν άσχημος και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Το ίδιο βράδυ η τηλεόραση ανέφερε το γεγονός, εγώ δεν το άκουσα και είπε και μερικές κουβέντες ο πρόεδρος του χωριού, ο οποίος βρισκόταν στην ακροθαλασσιά όταν αυτό έπεφτε. Η στήλη που δημιουργήθηκε από την πτώση του αντικειμένου, όπως υπολογίστηκε ήταν αρκετά ψηλή και έφτανε περίπου τα 200 μέτρα. Την άλλη μέρα ήρθε το λιμενικό για έρευνα, η οποία ήταν σύντομη και χωρίς θετικά αποτελέσματα, λόγω του άσχημου καιρού που επικρατούσε στην περιοχή».
Ένας άλλος μάρτυρας, ο κ. Γιώργος Δασκαλάκης είπε: «Πήγαινα στον κήπο μου λίγο πιο έξω από το χωριό, και τότε άκουσα μερικά παιδιά να φωνάζουν ότι έπεσε ένα
αεροπλάνο κοντά στο χωριό. Κοιτάζω και βλέπω ένα κόκκινο «πράγμα» αλλά δεν μπόρεσα να καταλάβω αν ήταν αεροπλάνο όπως φώναζαν τα παιδιά ή κάτι άλλο. Από αυτό το «πράγμα» έβγαιναν καπνοί και στο μέσο ήταν κόκκινο. Όταν έπεσε στη θάλασσα, δημιούργησε μία στήλη, ύψους περίπου 200 μέτρων η οποία διαλύθηκε μετά από μία ώρα περίπου.
Το στοιχείο που μας παρέχει την πραγματική φύση αυτού του αντικειμένου, είναι ότι η πτώση αυτού του αντικειμένου προκάλεσε πίδακα ύψους 200 μέτρων, του οποίου μάλιστα το νερό ήταν ζεστό. Είναι προφανές ότι η πτώση ενός αεροπλάνου ιδιωτικού ή ακόμα κι η απίθανη πτώση πυραύλου δεν μπορούσε να προκαλέσει τον παραπάνω πίδακα και να ζεσταθεί αυτόματα και το νερό. Αυτό το γεγονός μπορεί να προκληθεί μόνο από ένα ισχυρό μηχάνημα το οποίο είναι στάσιμο στο συγκεκριμένο σημείο και δουλεύει με όλη την έντασή του.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΓΙΑΪΤΣΗΣ - ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΟΥΝΤΟΥΦΑΡΗΣ
(Πλήρης παρουσίαση και συνέντευξη του Σωκράτη Αικατερινίδη και πολλά ανέκδοτα στοιχεία για εμφανίσεις UFO στην Κρήτη στο τεύχος νο 71 των ΣΤΙΓΜΩΝ)
Κείμενο και φωτογραφίες από αυτή την σελίδα μπορoύν να αναπαραχθούν κατόπιν συννενόησης με τον εκδότη (niko@stigmes.gr) και με αναφορά στην πηγή ως: "από τις ΣΤΙΓΜΕΣ, το Κρητικό περιοδικό" με σύνδεση στο http://stigmes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου