Η Jahangirpuri είναι μία από τις μεγαλύτερες παραγκουπόλεις στην ινδική πρωτεύουσα, το Δελχί, η περιοχή που μένουν κυρίως ρακοσυλλέκτες και εργάτες σκουπιδιών.
Πολλοί από αυτούς όμως βρίσκονται έξω από ένα μικρό γραφείο, περιμένοντας υπομονετικά.
Καθώς κάθε ένας από αυτούς πηγαίνει στο εσωτερικό, δύο νεαροί άνδρες και γυναίκες εισάγουν τα στοιχεία τους σε έναν υπολογιστή, πριν τους φωτογραφήσουν και σαρώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα και την ίριδα.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, κάθε ένας από τους αριθμούς αναγνώρισης θα πρέπει να συνδέεται με τα βιομετρικά δεδομένα του παραλήπτη χρησιμοποιώντας τρεις διαφορετικές μορφές πληροφόρησης - δακτυλικά αποτυπώματα, σάρωμα ίριδας , και εικόνες του προσώπου. Και τα δέκα δάκτυλα του χεριού θα πρέπει να καταγράφονται, και τα δύο μάτια να σαρώνονται.
Το έργο κατευθύνεται από την Αρχή ταυτοποίησης της Ινδίας (UIDAI), με την αιτιολογία ότι το κάνουν για την πρόληψη της κλοπής ταυτότητας και της κοινωνικής απάτης.
Υπάρχουν ανησυχίες για το κόστος του προγράμματος, τις επιπτώσεις του στην εθνική ασφάλεια και φόβοι ότι τα δεδομένα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από διάφορα πρόσωπα.
«Λένε ότι έτσι θα έχουν την ευκαιρία να μειώσουν τη διαφθορά και τη διαρροή. Ποιοι είναι οι άνθρωποι που πρόκειται να το ελέγξουν αυτό; Η υπόθεση είναι ότι η τεχνολογία είναι ουδέτερη και δεν μπορεί να χειραγωγηθεί», λέει ο Usha Ramanathan, ένας ανεξάρτητος νομικός ερευνητής ο οποίος έχει ξεκινήσει εκστρατεία εναντίον το UID.
"Όμως ότι κάνει η τεχνολογία εξαρτάται από το ποιος την ελέγχει. Ενώ το όλο σύστημα είναι διεφθαρμένο, συγκεντρώνονται τα στοιχεία και τα παραδίδουμε στους ίδιους ανθρώπους. Τι νόημα έχει;"
worldjudge2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου