Ένα στοιχείο που θα μας δείξει ότι τα άτομα είναι πνευματικώς ενήλικα και έτοιμα για να κάνουν παιδιά, είναι το γεγονός ότι δεν ‘θέλουν’ να κάνουν παιδιά, δεν το έχουν ‘ανάγκη’. Όταν έχουμε κάτι ‘ανάγκη’ και το λαχταρούμε πολύ, σημαίνει ότι σ’ αυτό το επίπεδο είμαστε αδύναμοι, πεινασμένοι, μη-ενεργοποιημένοι, και αναμένουμε από αυτό το κάτι (τα παιδιά στη συγκεκριμένη περίπτωση) να λάβουμε την ενέργεια που εμείς οι ίδιο αρνούμαστε να παράξουμε. Γι’ αυτό και οι κοινωνίες μας πλέον σαν βασικό τρόπο λειτουργίας έχουν τον βαμπιρισμό, καθώς όλοι είναι ‘πεινασμένοι’.
Οι άνθρωποι που προγραμματίζουν να κάνουν παιδιά, όχι μόνο πρέπει να έχουν εξατομικευτεί πλήρως ενεργειακά, πνευματικά και υλικά, αλλά να έχουν πάει και παραπέρα, να έχουν περίσσεια ενέργειας, να έχουν αφθονία, παραπάνω απ’ ότι χρειάζονται οι ίδιοι, γιατί είναι με αυτή την περίσσεια που θα σχηματίσουν τη ψυχοσωματική δομή των παιδιών τους. Άλλωστε τα παιδιά είναι δημιουργία, και, όπως κάθε πραγματικό δημιούργημα, χρειάζεται αφθονία ενέργειας και έμπνευσης για να παραχθεί (γι’ αυτό υπάρχει τόσο μεγάλη απώλεια ψυχικής ενέργειας με τη σεξουαλική πράξη. Ας φανταστούμε λοιπόν τι γίνεται σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν κατάχρηση του σεξ).
Αν οι γονείς αυτοί είναι ενεργειακά ‘πεινασμένοι’, λειψοί, ανώριμοι, ανισόρροποι, τότε με το σχηματισμό των παιδιών τους θα δημιουργηθεί έλλειμμα στους ίδιους, και κατόπιν θα προσπαθήσουν να πάρουν πίσω απ’ τα παιδιά τους την ενέργεια αυτή που έδωσαν, με τους κλασσικούς τρόπους βαμπιρισμού που είναι τόσο διαδεδομένοι στις κοινωνίες μας, δηλαδή μέσα από κοντρόλ, χειραγώγηση, αλλά και μέσα από υπερβολική γενναιοδωρία, ‘στοργή’ και ‘καλοσύνη’, δημιουργώντας σχέσεις εξάρτησης –όπως για παράδειγμα στη περίπτωση που πληρώνουν τα πάντα στο ενήλικο παιδί τους ώστε να το κρατούν δέσμιο. Πόσος βαμπιρισμός, πόσος έλεγχος, πόση ιδιοτέλεια κρύβεται πολλές φορές πίσω από αυτή τη ‘καλοσύνη’ και την ‘αγάπη’ των γονιών, είναι δύσκολο να το αναλογιστούμε… Και πόσος ενεργειακός βαμπιρισμός κρύβεται στις αγκαλιές και στα χάδια των γονιών… Τα παιδιά άλλωστε είναι ευάλωτα στο βαμπιρισμό, πρώτον γιατί έχουν ένα πλούσιο ενεργειακά πεδίο που είναι πραγματικά ‘λαχταριστό’ για τους ανθρώπους (γι’ αυτό στον κόσμο αρέσει να πιάνει και να αγκαλιάζει μωρά και παιδιά, γιατί έχουν περισσότερη ενέργεια) και δεύτερον γιατί δεν μπορούν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους, είναι έρμαια του βαμπιριστή γονιού. Κι έτσι με το βαμπιρισμό αυτό αποκόβουν κομμάτια του ενεργειακού πεδίου του παιδιού, δηλαδή κομμάτια της ψυχής του (θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο για τα χαμένα κομμάτια της ψυχής) με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να παρουσιάζουν μια τεράστια γκάμα ανισορροπιών ή και ασθενειών. Αυτές είναι σοβαρότατες καταγγελίες φυσικά που ο κόσμος θα πρέπει να αναλογιστεί.
Δυστυχώς πολύς κόσμος κάνει παιδιά με εγωιστικά κίνητρα (οι περισσότεροι άνθρωποι ασυνείδητα αναμένουν τη ‘λύτρωση’ από τα παιδιά τους), με φόβο και με μπόλικη ανευθυνότητα. Οι γυναίκες πλέον έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης σ’ αυτό, με τις απερίσκεπτες σχέσεις κι επιλογές που κάνουν λόγω ανασφάλειας, ενώ πολλές φορές μπορεί και να χρησιμοποιήσουν έναν άντρα για να κάνουν τα παιδιά που τόσο λαχταρούν. Αλλά και οι άντρες φυσικά ευθύνονται, με την απερίσκεπτη κι ανεύθυνη διαχείριση της σεξουαλικότητάς τους. Βέβαια τέτοιες και άλλες σχέσεις με παρόμοια κίνητρα, είναι καταδικασμένες. Όμως τα παιδιά έχουν την ανάγκη και το δικαίωμα για τη παρουσία και των δυο γονιών για να μεγαλώσουν. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τα παιδιά πρέπει να έχουν και αγαπημένους γονείς, ώστε να γίνουν άνθρωποι με εσωτερική συνοχή και ενότητα, και όχι γονείς που εχθρεύονται ο ένας τον άλλον, κάτι που θα δημιουργήσει σχίσμα μέσα τους. Ψιλά γράμματα βέβαια φαντάζουν αυτά, στην εποχή του ακραίου εγωισμού και υλισμού που ζούμε, που πλέον ο ένας χρησιμοποιεί τον άλλον απροκάλυπτα και έχει χαθεί κάθε αίσθηση αυτοθυσίας.
Έτσι μια ακόμα βασική προϋπόθεση για να γίνουν γονείς δυο άνθρωποι, είναι να έχουν χτίσει μια αγαπημένη, συντροφική, αφοσιωμένη, ανιδιοτελή, ώριμη σχέση.
Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος έχει παντελή άγνοια των παραπάνω, και ότι θα έπρεπε να υπάρχουν σχολεία γονέων. Δεν διδάσκεται το πιο σημαντικό πράγμα! Αλλά αν θέλει να γίνει γονιός κάποιος, ας ξεκινήσει καλλιεργώντας και πλουτίζοντας πνευματικά τον εαυτό του, όσο το δυνατόν νωρίτερα μπορεί. Κι αυτό για να χτίσουμε κοινωνίες πνευματικών, δημιουργικών, υγιών, πλούσιων ψυχικά ανθρώπων – αλλιώς, αν θέλουμε να συντηρήσουμε τις υπάρχουσες άρρωστες, ανισόρροπες και ψυχασθενείς κοινωνίες μας, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα…
elenastral
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου