Σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε μελέτη του ΔΝΤ για τη σχέση ιδιωτικού χρέους, ενυπόθηκων δανείων, τιμών κατοικιών και οικονομικής δραστηριότητας, το βάρος που αποτελεί το χρέος των νοικοκυριών στην ορμή της ανάκαμψης μετά από περιόδους κρίσης μπορεί να αντιμετωπιστεί με τολμηρά και καλά σχεδιασμένα προγράμματα αναδιάρθρωσης τα οποία μπορούν να μειώσουν σημαντικά τις ιδιωτικές χρεοκοπίες και τις κατασχέσεις.
Η μελέτη του ΔΝΤ επικεντρώνεται στις τελευταίες δεκαετίες, αξιοποιεί όμως και την εμπειρία από τη Μεγάλη Ύφεση του 1929. Όσο μεγαλύτερο είναι το χρέος που συσσωρεύεται σε νοικοκυριά σε περιόδους ισχυρής ανάπτυξης, με υποθήκες, προσωπικά δάνεια ή πιστωτικές κάρτες, τόσο βαθύτερη είναι η επακόλουθη ύφεση και τόσο πιο αδύναμη η ανάκαμψη, αναφέρει το ΔΝΤ.
Εξετάζοντας το πώς αντιμετωπίστηκε η Μεγάλη Ύφεση, αλλά και η υποχώρηση τιμών κατοικιών στην Ισλανδία και την Ουγγαρία σήμερα, την Κολομβία το 1999, και τηΣουηδία, τη Φινλανδία και τη Νορβηγία τη δεκαετία του 1990, η μελέτη καταλήγει στο ότι οι επιπτώσεις της «φούσκας» των τιμών κατοικιών στην οικονομική δραστηριότητα μπορούν να αντισταθμιστούν με κυβερνητικές πολιτικές που στοχεύουν στη μείωση του χρέους των νοικοκυριών.
Το κρίσιμο, όμως, ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιός μπορεί να πιστέψει τις “καλές διαθέσεις” ενός κατά συρροήν δολοφόνου, όπως είναι το ΔΝΤ; Και όταν ένας δολοφόνος λυπηθεί το θύμα του, μήπως του δίνει απλά την χαριστική βολή για να μην υποφέρει;Όσοι αφελείς, λοιπόν, προσέλθετε… το ΔΝΤ σας σκέφτεται και προτείνει για εσάς…
kostasxan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου