Διπλωματικές πηγές από τις Βρυξέλλες υποστηρίζουν: «Το ευρώ δεν αντέχει μία ταυτόχρονη και εκτεταμένη πίεση στον ευρωπαϊκό νότο όπου πέραν της Ελλάδας προστίθενται στο «πάνελ» η Ισπανία και η Ιταλία», (…) ενόσω ακόμα η Ευρωζώνη δεν έχει βρει μια νέα ισορροπία σε δημοσιονομικό και πολιτικό επίπεδο»
Οι εξελίξεις στο ισπανικό τραπεζικό σύστημα είναι ραγδαίες και εκτιμάται ότι πέραν των 19 δις ευρώ της στήριξης προς την Κεντρική Τράπεζα (Bankia) θα χρειασθούν άμεσα τουλάχιστον άλλα 30 δις ευρώ κατ’ αρχήν για τρεις άλλες τράπεζες.
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε απομάκρυνση κεφαλαίων από το ευρώ, ομολογούν στην BIS (Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών). Κεφάλαια φεύγουν κυρίως από την Ευρωζώνη στις Η.Π.Α., ενώ στο εσωτερικό από την περιφέρεια στη Γερμανία (τυχαίο;) και σε δεύτερη φάση στη Ολλανδία.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι ανησυχίες για την τύχη του ισπανικού τραπεζικού συστήματος και κατ’ επέκταση της Ευρωζώνης βρίσκονται στο «κόκκινο», αφού τυχόν «σκάσιμο» της ισπανικής «φούσκας» θα οδηγήσει σε περιπέτειες την ζώνη του ευρώ. Εξάλλου ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός Ευρωπαίων σε Βρετανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Τσεχία, Πολωνία και Ελλάδα υποστηρίζει ότι η ολοκλήρωση έχει αποδυναμώσει τις οικονομίες τους.
Όπως διαφαίνεται από τα προαναφερθέντα η Ευρωζώνη οδηγείται εξαιτίας της πολιτικής λιτότητας στο «γκρεμό», εκτός και αν παρθεί κάποια παράταση, αφού σίγουρα ορισμένοι εκ των Ευρωπαίων δεν επιθυμούν διάλυση και αφήνουν ανοιχτά τα περιθώρια ανάπτυξης για χώρες που το επιθυμούν.
Η Ελλάδα λειτουργούσε τόσο καιρό σαν πειραματόζωο, αφού αν λύγιζαν οι «ατίθασοι» Έλληνες θα «έπεφταν» και όλοι οι υπόλοιποι. Η απόφαση του ελληνικού λαού να κοντράρει μετωπικά τους δανειστές, με την ετυμηγορία της 6ης Μαΐου, δίνει την ευκαιρία στη χώρα, σε περίπτωση που τελικά σχηματιστεί κυβέρνηση τον Ιούνιο, να διαπραγματευτεί για την ανάπτυξη εκ μέρους κι άλλων κρατών, λειτουργώντας ως επιδημικός ιός στα σχέδια λιτότητας της Τρόικα.
Δυστυχώς, όμως, στα πολιτικό σκηνικό επικρατεί βαρυχειμωνιά και προωθείται περισσότερο η πόλωση παρά η συνεννόηση, που θα εκμεταλλευτεί τους φόβους κάποιων ευρωπαϊκών συμφερόντων για ντόμινο στην Ευρωζώνη. Στα δεκάδες τραπέζια των καναλιών δεν έχει ακόμα τεθεί το μείζον θέμα της ανισορροπίας μεταξύ μισθών-συντάξεων και τιμών σε βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης. Η εθνική κατάθλιψη με την αύξηση των αυτοκτονιών μεγαλώνει, αλλά κουβέντα επί της ουσίας δεν γίνεται, ούτε από τα κεντροδεξιά-δεξιά κόμματα, ούτε από την Κεντροαριστερά, ούτε και από την υποτίθεται κοινωνικά ευαίσθητη Αριστερά, στην οποία η οικονομική πολυγλωσσία καλά κρατεί.
Απ’ ότι είδαμε σε τηλεοπτικές εμφανίσεις οι περισσότεροι συμφωνούν σε νέα διαπραγμάτευση του Μνημονίου, ώστε να «φύγουν» τα μέτρα λιτότητας και να μείνουν μόνο αυτά που ούτως ή άλλως χρειάζονται για να καταπολεμηθούν οι παθογένειες στη κρατική λειτουργία. Αυτού του είδους τα μέτρα θα έπρεπε σίγουρα να έχουν υιοθετηθεί και εφαρμοστεί σταδιακά πολλά χρόνια πριν. Κάποιοι πολιτικοί είχαν κρούσει έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά δυστυχώς η κυρίαρχη πολιτική-κομματική άποψη, που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση και στην Τρόικα, τους πέρασε εσκεμμένα και μεθοδικά στο περιθώριο.
Έστω και τώρα, όμως, ας συνεννοηθούν τα όποια κόμματα με βάση το εθνικό συμφέρον, για να «εξουδετερώσουν» τις αντιδράσεις των δανειστών με μία ολοκληρωμένη και ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης.
Αναμένουμε λοιπόν να ακούσουμε σοβαρές προτάσεις για την οικονομία, το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα, την υγεία, την παιδεία και καλό θα ήταν τα κόμματα να συζητήσουν και μία εναλλακτική πρόταση, εφόσον η συνταγή του ευρωμονόδρομου αποτύχει. Η εθνική συνεννόηση είναι αναγκαίο να επιτευχθεί, ειδάλλως η ξένη πολιτική ή άλλου είδους παρέμβαση καραδοκεί, προκειμένου να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου