Καμπανάκι
Το θερμόμετρο ανέβασε και η παραδοχή του υπουργού Προϋπολογισμού, Κριστομπάλ Μοντόρο, πως η Ισπανία είναι ουσιαστικά αποκλεισμένη από τις αγορές, καθώς δανείζεται με επιτόκια κοντά στο 7%. Δηλαδή πολύ κοντά στα αντίστοιχα Ελλάδας, Ιρλανδίας και Πορτογαλίας λίγο προτού υπαχθούν στα Μνημόνια.
Ευρωπαϊκή λύση για την ισπανική τραπεζική κρίση ζήτησε και ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Λοράν Φαμπιούς, υποστηρίζοντας ότι η κρίση δεν ξεκίνησε στην Ευρώπη, αλλά από την κατάρρευση της Lehman Brothers, στις ΗΠΑ. Γι’ αυτό, πρόσθεσε, δεν έχει νόημα οι Ευρωπαίοι να ανταλλάσσουν κατηγορίες.
Τόσο η ισπανική κυβέρνηση όσο και η Κριστίν Λαγκάρντ (σε δηλώσεις από τη Λετονία) αρνήθηκαν πως η Ισπανία συζητά για βοήθεια από το ΔΝΤ, ενώ ο Ραχόι ζήτησε τη συναίνεση των Σοσιαλιστών για το σχέδιο που θα παρουσιαστεί στην Ευρώπη.
Υπό παρακολούθηση
Στην έκτακτη τηλεδιάσκεψή τους για την Ισπανία και την Ελλάδα (με αυτή πλέον τη σειρά προτεραιότητας…) οι υπουργοί Οικονομικών και τραπεζίτες του G7 συμφώνησαν να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις ως τη σύνοδο του G20 στο Μεξικό, στις 18 Ιουνίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι, στην προσπάθειά του να διαλύσει τις φήμες σχετικά με την Ελλάδα, ο Ιάπωνας υπουργός Οικονομικών, Τζουν Αζούμι, ξεκαθάρισε πως δεν τέθηκε ζήτημα εξόδου της χώρας μας από το ευρώ.
Πηγές από το παρασκήνιο της τηλεδιάσκεψης ανάφεραν ότι ασκήθηκαν πιέσεις στη Γερμανία να επιτρέψει τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών από το μόνιμο μηχανισμό 500 δισ. ευρώ του ESM (ο οποίος θα τεθεί σε λειτουργία την 1η Ιουλίου) αντί να πιέζει την Ισπανία να δεχθεί το τέταρτο Μνημόνιο.
Η ανατομία του προβλήματος
Η Ισπανία πιέζεται μεν ασφυκτικά από την Κομισιόν να κατεβάσει το έλλειμμά της από 8,3% στο 3% με άγρια μέτρα λιτότητας και περικοπές στους προϋπολογισμούς των περιφερειών (έλαβε μάλιστα σχετική παράταση ως το 2014) αλλά η βασική της ασθένεια αφορά τον τραπεζικό τομέα. Οι άλλοτε πανίσχυρες ισπανικές τράπεζες, που γιγαντώθηκαν την περίοδο της φούσκας των ακινήτων, βρίσκονται πλέον αντιμέτωπες με δυσθεώρητες επισφάλειες λόγω της πτώσης των αντικειμενικών αξιών και της αδυναμίας των δανειοληπτών να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά τους.
Η τέταρτη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, η Bankia, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να την κρατικοποιήσει για να μην καταρρεύσουν τα ασφαλιστικά ταμεία που της εμπιστεύθηκαν τις καταθέσεις τους, ωστόσο αναζητά ευρωπαϊκή βοήθεια για τα 19 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησής της, για να μην επιβαρύνει κι άλλο τον προϋπολογισμό.
Το αφεντικό της μεγαλύτερης ισπανικής τράπεζας Santander, Φερνάντο Μποτίν, εκτίμησε πως το πακέτο στήριξης των ισπανικών τραπεζών ανέρχεται σε 40 δισ. ευρώ. Κανείς δεν είναι σίγουρος για το ύψος του, καθώς το Bloomberg το έχει ανεβάσει σε 120 δισ.! Μια πιο καθαρή εικόνα της κατάστασης αναμένεται να δώσει η έκθεση του ΔΝΤ στις 11 Ιουνίου. Πάντως, όσο απαγορευτική για την ισορροπία της παγκόσμιας οικονομίας είναι η κατάρρευση της Ισπανίας, εξίσου προβληματική φαντάζει και η διάσωσή της. Αν υπαγόταν σε Μνημόνιο υπολογίζεται ότι θα χρειαζόταν τουλάχιστον 400 δισ. ευρώ, έναντι 240 της Ελλάδας (σε δύο δόσεις) και περίπου 80 δισ. της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Αντιμέτωπη με ανεργία-μαμούθ
Είναι η τέταρτη οικονομία της ευρωζώνης, με ΑΕΠ κοντά στα 2 τρισ. ευρώ και δημόσιο χρέος 640 δισ. ευρώ. Αυτό αναλύεται σε 490 δισ. χρέος της κεντρικής κυβέρνησης και 150 δισ. των αυτόνομων περιφερειών και των δήμων. Το χρέος της ως ποσοστό του ΑΕΠ δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό (περίπου 80% έναντι 160% της Ελλάδας) αλλά μαστίζεται από πρωτοφανή ανεργία 24,3%, που δημιουργεί τεράστια κοινωνικά προβλήματα. Εξάλλου, χθες στη Γερουσία ο πρωθυπουργός Ραχόι ομολόγησε πως για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά η οικονομία θα κινηθεί σε ύφεση 1,7%, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης.
Γιάννης Παπαδάτος, στον “Ελεύθερο Τύπο”
antinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου