Πριν διαβάσεις το άρθρο και σε πιάσει απελπισία, κράτα στην άκρη του μυαλού σου, πως υπάρχει τρόπος δράσης κι αντιμετώπισης διάβασε Agri-bee-MWO και να θυμάσαι ό,τι, πάντα υπάρχουν επιλογές για όποιον είναι πολεμιστής, …άλλωστε ο πολεμιστής ακονίζει τις ικανότητες του πάνω σε κάποιον άξιο αντίπαλο τον «μικρό τύραννο».
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν και πρωτοεισήχθησαν στην αγορά τα νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα, οι μελισσοκόμοι έχουν αναφέρει μεγάλες απώλειες μελισσοσμηνών κατά την περίοδο της άνοιξης. Σαν αποτέλεσμα, τα νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα που επικαλύπτουν τους σπόρους και χρησιμοποιούνται παγκοσμίως σε σοδειές καλαμποκιού έχουν εντοπιστεί σαν ο βασικός υπαίτιος για την μείωση των μελισσών. Τη στιγμή που η παραγωγή καλαμποκιού αυξάνεται συστηματικά και το καλαμπόκι επιδιώκουν -λένε- να αξιοποιηθεί ως ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, η μη χρήση αυτών των εντομοκτόνων στα πλαίσια της βιώσιμης γεωργίας είναι ένα καίριο ζήτημα.
Σύμφωνα με μελέτες, η πιθανή (και δυστυχώς, αρκετά υποτιμημένη) έκθεση των μελισσών σε νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα (ακόμα και μέσω π.χ. της ατμοσφαιρικής εκπομπής σωματιδίων που περιέχουν το εν λόγω εντομοκτόνο, μετά από γεωτρήσεις), προκάλεσε τεράστια μόλυνση στις μέλισσες και θανατηφόρες επιπτώσεις σε ολόκληρα μελισσοσμήνη.
Κάνε κλικ στις εικόνες να τις δεις μεγάλες και να αγοράσεις το Agri-bee-MWO
Το σύνδρομο της κατάρρευσης των μελισσών: Πιο συγκεκριμένα, επιστήμονες της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Harvard κατάφεραν τον περασμένο μήνα να αναπαραστήσουν σε πείραμα τη “Διαταραχή Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών” (ΔΚΜ), χορηγώντας απλώς σε αρκετές μέλισσες μικρές δόσεις του γνωστού εντομοκτόνου ιμιδακλοπρίδη.
Παλαιότερες έρευνες έχουν δείξει ότι τα νεονικοτινοειδή εντομοκτόνα, που πλήττουν το κεντρικό νευρικό σύστημα των εντόμων, δεν σκοτώνουν ακαριαία μέλισσες. Ωστόσο, για να εξακριβώσουν τις συνέπειες – ακόμα και πολύ μικρών δόσεων αυτών των εντομοκτόνων – στις δυτικές μέλισσες (Apis mellifera), οι ερευνητές του Harvard χορήγησαν 16 κυψέλες με διαφορετικά επίπεδα ιμιδακλοπρίδης, αφήνοντας τέσσερις κυψέλες άθικτες. Μετά από 12 εβδομάδες, οι μέλισσες σε όλες ανεξαιρέτως τις κυψέλες (ακόμα και σε αυτές που δε χορηγήθηκε η ιμιδακλοπρίδη), ήταν ζωντανές, αν και αυτές που είχαν λάβει μεγαλύτερες δόσεις φαίνονταν εξασθενημένες.
Όμως, στις 23 εβδομάδες όλα είχαν αλλάξει. 15 από τις 16 (ποσοστό 94%) των κυψελών που είχαν πάρει τις μεγαλύτερες ποσότητες ιμιδακλοπρίδης εμφάνισαν καθαρά Διαταραχή Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών: οι κυψέλες ήταν ρημαγμένες και σχεδόν άδειες, καθώς όλες οι ενήλικες μέλισσες είχαν εξαφανιστεί, με εξαίρεση την παρουσία νεαρών μελισσών που είχαν επιβιώσει. Οι κυψέλες που έλαβαν τις μεγαλύτερες ποσότητες ιμιδακλοπρίδη ήταν κι αυτές που κατέρρευσαν πρώτες, ενώ η τέσσερις που έμειναν αμόλυντες, ήταν υγιείς. “Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα νεονικοτινοειδή θέτουν σε τεράστιο κίνδυνο την επιβίωση των μελισσών στο περιβάλλον”, είπε ο Chensheng (Alex) Lu, καθηγητής του Harvard. “Τα στοιχεία είναι αδιάψευστα: η ιμιδακλοπρίδη είναι πιθανότατα ο υπαίτιος για τη Διαταραχή Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών μέσω ενός πολύ ξεχωριστού μηχανισμού, τον οποίον πρώτη αποκάλυψε η έρευνα μας”.
Ποιος είναι αυτός; Το σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη (HFCS), στο οποίο πολλοί μελισσοκόμοι έχουν στραφεί για να ταϊζουν τις μέλισσες τους. Αυτό, σύμφωνα με ερευνητές, δεν είχε αποτελέσει κίνδυνο, βεβαίως, μέχρι το 2004-05, όταν το αμερικανικό καλαμπόκι άρχισε να ψεκάζεται με ιμιδακλοπρίδη. Ένα χρόνο αργότερα, ξέσπασε για πρώτη φορά η ΔΚΜ. Στις ΗΠΑ, τα νεονικοτινοειδή παρασιτοκτόνα καλύπτουν πλέον καλλιέργειες καλαμποκιού, σίτου, σόγιας και βαμβακιού, συνολικής έκτασης 600.000 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων !
Είναι ενδεικτικό, ότι σύμφωνα με τον καθηγητή Lu, δε χρειάζεται περισσότερο από μια μικρή δόση (20 μέρη ανά ) για να οδηγηθούμε σε ΔΚΜ εντός 6 μηνών. Η έρευνα του καθηγητή Lu έπεται δύο άλλων πολύ σημαντικών μελετών που δημοσιεύθηκαν στα μέσα Μαρτίου, οι οποίες επίσης συνδέουν τη ΔΚΜ με νεονικοτινοειδή παρασιτοκτόνα.
Μια βρετανική ερευνητική ομάδα έφερε σε επαφή μέλισσες bombus terrestris με μικρές δόσεις ιμιδακλοπρίδης και τις τοποθέτησε σε ένα κεκλεισμένο φυσικό περιβάλλον, όπου θα μπορούσαν να αναζητήσουν τροφή ελεύθερα. Μετά από έξι εβδομάδες (ένα διάστημα κατά πολύ μικρότερο από τη μελέτη του καθηγητή Lu), η ομάδα ζύγισε τις φωλιές και τις συνέκρινε με αποικίες που δεν είχαν εκτεθεί στην ουσία. Οι μολυσμένες φωλιές ήταν κατά μέσο όρο 8-12% μικρότερες από τις φωλιές που δεν είχαν μολυνθεί, κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι οι εκτεθειμένες μέλισσες μάζευαν λιγότερο φαγητό από τις υγιείς. Ωστόσο, ακόμα πιο ανησυχητική ήταν η απώλεια βασιλισσών: οι μολυσμένες αποικίες είχαν παράγει 85% λιγότερες βασίλισσες – δηλαδή περίπου μόλις 1-2 βασίλισσες ανά μελίσσι! Θυμίζεται ότι οι βασίλισσες είναι οι πιο σημαντικές μέλισσες σε μια αποικία, αφού είναι αυτές που αναλαμβάνουν να βρουν νέες αποικίες μετά το χειμώνα, όταν οι υπόλοιπες πεθαίνουν.
Επιπλέον, μια δεύτερη έρευνα που διεξήχθη στη Γαλλία δείχνει ξεκάθαρα πως τα νεονικοτινοειδή παρασιτοκτόνα επηρεάζουν τις μέλισσες, οδηγώντας ολόκληρη τη φωλιά σε κατάρρευση. Ερευνητές κόλλησαν μικροσκοπικά μικροτσίπ σε δυτικές μέλισσες “ελευθέρας βοσκής”, προκειμένου να εντοπίσουν τις κινήσεις τους. Στη συνέχεια, χορήγησαν μικρές δόσεις θειαμεθοξάμης (thiamethoxam), ενός διαφορετικού νεονικοτινοειδούς παρασιτοκτόνου, σε ένα τμήμα των μελισσών. Οι μολυσμένες μέλισσες ήταν δύο με τρεις φορές πιθανότερο να μην γυρίσουν από την αναζήτηση τροφής σε σχέση με τις υγιείς μέλισσες.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ένα νεονικοτινοειδές παρασιτοκτόνο αποδυναμώνει την ικανότητα προσανατολισμού της μέλισσας και σαν αποτέλεσμα, αντί να επιστρέφει στην κυψέλη, η μέλισσα χάνεται και πεθαίνει. Αυτό εξηγεί γιατί οι κυψέλες, που πλήττονται από τη ΔΚΜ βρίσκονται κενές από μέλισσες – εργάτριες: το παρασιτοκτόνο θεωρητικά επηρεάζει την ικανότητα τους να βρίσκουν το δρόμο για το σπίτι.
“Χρειάστηκε πολύς καιρός για να αντιληφθούν οι επιστήμονες τη σύνδεση ανάμεσα στη ΔΚΜ και στα παρασιτοκτόνα, καθώς αναζητούσαν κάτι που να προκαλούσε ακαριαίο θάνατο και όχι κάτι που να προκαλούσε αργούς θανάτους σε διάστημα αρκετών μηνών”, είπε ο καθηγητής Lu. Επιπλέον, τονίζει ότι η επιστημονική κοινότητα υποτίμησε ότι “η χρονικός ορίζοντας της αυξανόμενης χρήσης των νεονικοτινοειδών συμπίπτει με την μείωση των μελισσοσμηνών”.
Ο κ. Lu τονίζει ότι οι πολιτικοί “πρέπει να εξετάσουν τα αποτελέσματα υποθανατηφόρων δόσεων των παρασιτοκτόνων σε ολόκληρο τον κύκλο ζωής του αντικειμένου υπό εξέταση (σε αυτή την περίπτωση, οι μέλισσες)”. Επισημαίνει επιπλέον ότι η εξάρτηση από ευρήματα LD50 (δηλαδή, μιας θανατηφόρας δόσης που προκαλεί το θάνατο στα μισά από τα δείγματα που εξετάστηκαν) “δεν έχει συνάφεια με το σύγχρονο τοξικό χημικό έλεγχο”. Εν ολίγοις, το ενδιαφέρον πρέπει να στραφεί στις μακροχρόνιες συνέπειες των χημικών στο περιβάλλον και όχι μόνο να επικεντρώνεται στο αν και εφόσον σκοτώνουν ακαριαία τα “πειραματόζωα”, κοροϊδεύοντας, χλευάζοντας και υποτιμώντας μας.
Οι μέλισσες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο σε ένα ευρύ φάσμα των οικοσυστημάτων ως επικονιαστές.Από την πλευρά τους, παρέχουν τεράστια οικονομικά οφέλη στις ανθρώπινες κοινωνίες, μέσω της παραγωγής μελιού και – ακόμα σημαντικότερα – μέσω της επικονίασης (γονιμοποίησης) ενός μεγάλου μέρους φρούτων, λαχανικών, καρπών και λουλουδιών. Η “εμπορική” αξία των μελισσών μόνο στις ΗΠΑ υπολογίζεται στα 8-12 δισεκατομμύρια δολάρια! Παράλληλα, τα αποτελέσματα της εκτεταμένης χρήσης νεονικοτινοειδών παρασιτοκτόνων έχουν πιθανές επιπτώσεις και στον άνθρωπο, όπως παθήσεις στο ήπαρ και στο νεφρό…
Πρωτοβουλία πολιτών στην Καλιφόρνια για την απαγόρευση των παρασιτοκτόνων της Bayer! : Στις 21 Μαρτίου 2012, οι μελισσοκόμοι έμποροι, μαζί με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις Beyond Pesticides («Πέρα από τα Παρασιτοκτόνα»), Center for Food Safety and Pesticide Action Network («Κέντρο του Δικτύου για την Δράση για την Ασφάλεια Τροφίμων και τα Παρασιτοκτόνα») κατέθεσε επείγουσα αγωγή μαζί με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA – Environmental Protection Agency) για να σταματήσει η χρήση ενός παρασιτοκτόνου που συνδέεται με τους μαζικούς θανάτους μελισσών. Η νομική αγωγή, που στοχεύει το νεονικοτινοειδές φυτοφάρμακο κλοθειανιδίνη (clothianidin) της Bayer υποστηρίζεται από ένα εκατομύριο και πλέον υπογραφές πολιτών.
Στην Καλιφόρνια, ο πολιτειακός σύμβουλος Michael Allen από τη Sonoma και ο Γερουσιαστής Mark Leno από το San Francisco εισήγαγαν πρόταση υπέρ της αγωγής, καλώντας Πολιτεία και Ομοσπονδιακό Κράτος να λάβουν δράση για την προστασία των επικονιαστών. Σύμφωνα με δηλώσεις του πρώτου, “…η Βουλή της Καλιφόρνια παροτρύνει την EPA και την Υπηρεσία Διαχείρισης Παρασιτοκτόντων της Καλιφόρνια (California Department of Pesticide Regulation) να παρουσιάσουν ένα ξεκάθαρο πλάνο δράσης για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι που προκαλούν τα παρασιστοκτόνα στους επικονιαστές…».
Στις 28 Φεβρουαρίου 2012, υποστηρικτές του Δικτύου Δράσης για τα Παρασιτοκτόνα (PAN – Pesticide Action Network) σε ολόκληρη τη χώρα, εκδήλωσαν δυναμικά τη στήριξη τους στην προστασία των επικονιαστών. Πάνω από 1.700 άτομα προσφέρθηκαν διαδικτυακά να προσφέρουν καταφύγιο σε μέλισσες, με τροφή και νερό, μακριά από τα παρασιτοκτόνα.
Οι μελισσοκόμοι πέτυχαν την απαγόρευση ΓΤΟ στην Πολωνία: Το μεταλλαγμένο καλαμπόκι Mon810 της Monsanto, που είναι γενετικά κατασκευασμένο να παράγει μια μεταλλαγμένη εκδοχή του εντομοκτόνου Bt απαγορεύτηκε στην Πολωνία, μετά από διαμαρτυρίες μελισσοκόμων, που απέδειξαν ότι το καλαμπόκι σκότωνε μέλισσες.
Αν και στο παρελθόν Γαλλία και Γερμανία είχαν θέσει σκληρούς περιορισμούς στη χρήση παρασιτοκτόνων, η Πολωνία είναι η πρώτη χώρα που αναγνωρίζει επίσημα τη σύνδεση ανάμεσα στο μεταλλαγμένο καλαμπόκι της Monsanto και της “Διαταραχής Κατάρρευσης Μελισσοσμηνών – ΔΚΜ” (Colony Collapse Disorder – CCD), που ρημάζει μέλισσες σε ολόκληρο τον κόσμο. Πολλοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Monsanto ήξερε τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τις μέλισσες από τη χρήση των μεταλλαγμένων της. Η παγκόσμια εταιρία της βιοτεχνολογίας εξαγόρασε πρόσφατα μια εταιρεία ερευνών, που ασχολείται με τη ΔΚΜ, τη Beeologics, στης οποίας τη βοήθεια οι κυβερνητικές αρχές (συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ), βασίζονταν για να ρίξουν φως στο μυστήριο της εξαφάνισης των μελισσών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Beeologics είχε ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια της στο παρελθόν, με την εκτενή έρευνα της σε μια άλλη “μάστιγα” για τις μέλισσες, τον “Ισραηλίτικο Ιό της Οξείας Παράλυσης”.
Πλέον, η Beeologics, όντας ιδιοκτησία της Monsanto, είναι πλέον εξαιρετικά απίθανο ότι θα συνεχίσει τις έρευνες της, παρότι οι μεταλλαγμένοι σπόροι σχετίζονται με τη ΔΚΜ εδώ και χρόνια. Φυσικά, ο εκπρόσωπος της Monsanto, Kelly Powers διεμήνυσε σε όλους τους τόνους την απρόσκοπτη αφοσίωση της εταιρείας στο αξιοθαύμαστο έργο της Beeologics… Σημαντική δήλωση από μια εταιρεία που ανακηρύχθηκε μια από τις 10 πιο καινοτόμες εταιρείες του περασμένου έτους από το περιοδικό Forbes, θα πει κάποιος…
Όμως, ποιον αλήθεια μπορεί να πείσει ένας γίγαντας της βιοτεχνολογίας, που “επιβραβεύτηκε” ως η “Χειρότερη Εταιρεία του 2011” από το περιοδικό Natural Society, για την “αδιάκοπη προσπάθεια της να διακινδυνεύσει την ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον”; Ενώ ευθύνεται για το 90% των μεταλλαγμένων σπόρων που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ και παράγουν “φρανκεν-φαγητά”, όπως τα αποκάλεσε το περιοδικό. Η Monsanto έγινε γνωστή για το περίφημο ζιζανιοκτόνο “Roundup”, το οποίο συνδέεται με την καταστροφή του εδάφους, την δημιουργία μεταλλαγμένων, ανθεκτικών “υπερ-χόρτων” και προβλήματα στη δημόσια υγεία !
Δεν θα αναφερθούμε καν, στους αεροψεκασμούς που συστηματικά γίνονται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Γιατί … μα για να φέρουν τον πληθυσμό στα μέτρα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου